20 Mart 2009

Yalnizlik...


Kalabaliklar icindeki yalnizligim aci verir bana...Sevmemisler midir beni yoksa bana mi öyle gelir...Hassas miyim fazlasiyla yoksa bu insanlarin bilerek sectikleri bir cezalandirma yöntemi midir? Zaten zordur hayat...Yükü omuzlarimda...Anlamsiz gelir desteksizlik...Paylasmak degil midir keyfi cogaltan, arttiran? Yoksa bu düsüncede de mi yalnizsindir? Halbuki ne kolay omuz silker digerleri amaaan noolucak diye...Öyle kolay midir gercekten? Eger gercekten bu kadar kolaysa nedir beni farkli kilan? Canimi acitan...Yalniz mi yasanmalidir bunca yil yani bu hayat...Oysa ben hep beraber gülüp beraber aglamayi hayal ederim o incecik telin üstünde...Ictenlik neden zordur insanlar icin yalan bu kadar kolayken...Inanmazlar mi, umursamazlar mi? Bilmiyorum ki...ben hic öyle olamadim...Kimseyi yalnizligina birakmak bana haz vermedi...Sevdiklerimin gözündeki isilti aydinlatti yolumu hep...O teldeki kusa icim acidi cok...Neden kendimi gördüm onda? Siz kendinizi solda mi gördünüz? Birgün bir sekilde kacinilmaz olan sonsuzluga adim atarken inaniyorum gene sevdiklerimin gözündeki isiktir yolumu aydinlatacak...Bu isigi yasamayanlara var iki cift lafim...Cok sey kacirdiniz ve bunu anladiginizda cok gec olacak...Gercekten öyle mi yoksa sagda duran kus ben oldugum icin mi böyle hissediyorum...Bizi daha da yalnizlastiran her seye lanet olsun...Beni ilkokuldaki sinifimda bile yalniz hissettiren her seye lanet olsun...Ufacik cocuktum bana bu duyguyu yasattiginizda...Koca adam oldum hala telin sag tarafinda...

Hiç yorum yok: